Bazı insanlar var ki, dünyaya yüktür,
Ezasından nice boyunlar büküktür.
Onların günahının ağırlığından,
Dünyanın omzu hep bir yana çöküktür.

Tükenmez bir tamah ile kan emerler,
Yedikçe avını bir yandan şamarlar.
Hiçbir devir bunlar kadar alçalmadı,
Ne Hititler ne Lidya ne de Sümerler…

Her yer kan, her yer yıkım, her yer hüsranlık,
Gaddarlar yüzünden kahroldu İnsanlık.
Merhamet tüketildi vicdan köreldi,
Günahlara kurban edildi ihsanlık.

Dik başlı bir “dur” diyen yürek yükselse,
Kibrini bir tekmeyle yerlere çelse.
Haddini bildirse, bu hal bilmezlere,
Analar ağlamasa, çocuklar gülse!

Dünya ne kadar çekecek bu şer hali?
Kimden sorulacak bu kahrın vebali?
Bu gidiş helak olmanın habercisi,
Kaybetti insanlık artık itidali.

Ne mutlu insanlığın felahını dert edinen Rahmanın has kullarına!